ਮਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ماں کہندی

ਮਾਂ ਨਹੀਂ  ਕਹਿੰਦੀ 
ਮੈਨੂੰ  ਰੋਟੀ ਦੇ,
ਮਾਂ  ਕਹਿੰਦੀ
ਬੱਸ !
ਤੂੰ ਭੁੱਖਾ ਨਾ ਸੋ,
ਮਾਂ  ਨਹੀਂ  ਕਹਿੰਦੀ 
ਮੇਰੇ ਹੰਝੂ  ਪੂੰਝ,
ਮਾਂ ਕਹਿੰਦੀ
ਬੱਸ !
ਤੂੰ  ਨਾ  ਰੋ,

ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ
ਮੇਰੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ,
ਮਾਂ ਕਹਿੰਦੀ
ਬੱਸ !
ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਗ ਕੇ ਰਹਿ
ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ
ਮੈਨੂੰ ਮਹਾਨ ਕਹਿ,
ਮਾਂ ਕਹਿੰਦੀ
ਬੱਸ !
ਮੈਨੂੰ ਮਾਂ ਕਹਿ ……… -ਮੁਖਵੀਰ

ماں کہندی

ماں نہیں  کہندی
مینوں  روٹی دے،
ماں  کہندی
بسّ !
توں بھکھا نہ سو،
ماں  نہیں  کہندی
میرے ہنجھو  پونجھ،
ماں کہندی
بسّ !
توں  نہ  رو،

ماں نہیں کہندی
میرے پیریں ہتھ لا،
ماں کہندی
بسّ !
ہکّ نال لگ کے رہِ
ماں نہیں کہندی
مینوں مہان کہہ،
ماں کہندی
بسّ !
مینوں ماں کہہ

ਅਧੂਰੀ ਨਜ਼ਮ ادھوری نظم

ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਈ ਮੇਰੀ ਕਲਮ

ਤੇਰੀ ਅਧੂਰੀ ਨਜ਼ਮ

ਭਰ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਤੇਰੀ ਮਲ੍ਹਮ

ਮੇਰੇ ਡੂੰਘੇ ਜ਼ਖ਼ਮ

ਮੈਂ ਕਲਮ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ

ਤੇ

ਤੂੰ ਮਲ੍ਹਮ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ


ਜ਼ਖ਼ਮ ਵੀ ਰਹਿਣਗੇ ਅਧੂਰੇ

ਤੇ ਨਜ਼ਮ ਵੀ ਰਹੇਗੀ ਅਧੂਰੀ।


ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਲ ਨਾ ਸਕੀ

ਹੁੰਦੀ ਰਹੀ ਅਗਰ-ਮਗਰ

ਮੈਂ ਵੀ ਹੌਸਲਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ

ਅਧੂਰਾ ਰਿਹਾ ਸਫ਼ਰ


ਮੇਰੇ ਹੌਸਲੇ ਹੁਣ ਵੀ ਅਧੂਰੇ

ਤੂੰ ਹੁਣ ਵੀ ਤੁਰਨਾ ਨਾ ਸਮਝਿਆ ਜ਼ਰੂਰੀ



ਜ਼ਖ਼ਮ ਵੀ ਰਹਿਣਗੇ ਅਧੂਰੇ

ਤੇ ਨਜ਼ਮ ਵੀ ਰਹੇਗੀ ਅਧੂਰੀ।


ਕਲਮ ਦਾ ਕੀ ਕਸੂਰ

ਹਰ ਨਜ਼ਮ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ

ਹਰ ਜ਼ਖ਼ਮ ਭਰੇ ਜਾਣ ਇਹ ਗੱਲ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ

ਮੇਰੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਨਾ ਜਾਣ

ਪੂਰੇ

ਤੂੰ ਵੀ ਜਾਣਦੀ ਹੈ

ਤੇਰੀ ਨਜ਼ਮ ਅਧੂਰੀ ਵੀ ਹੈ

ਪੂਰੀ


ਜ਼ਖ਼ਮ ਵੀ ਰਹਿਣਗੇ ਅਧੂਰੇ

ਤੇ ਨਜ਼ਮ ਵੀ ਰਹੇਗੀ ਅਧੂਰੀ।



-ਮੁਖਵੀਰ




ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਈ ਮੇਰੀ ਕਲਮ

ਤੇਰੀ ਅਧੂਰੀ ਨਜ਼ਮ

ਭਰ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਤੇਰੀ ਮਲ੍ਹਮ

ਮੇਰੇ ਡੂੰਘੇ ਜ਼ਖ਼ਮ

ਮੈਂ ਕਲਮ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ

ਤੇ

ਤੂੰ ਮਲ੍ਹਮ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ


ਜ਼ਖ਼ਮ ਵੀ ਰਹਿਣਗੇ ਅਧੂਰੇ

ਤੇ ਨਜ਼ਮ ਵੀ ਰਹੇਗੀ ਅਧੂਰੀ।


ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਲ ਨਾ ਸਕੀ

ਹੁੰਦੀ ਰਹੀ ਅਗਰ-ਮਗਰ

ਮੈਂ ਵੀ ਹੌਸਲਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ

ਅਧੂਰਾ ਰਿਹਾ ਸਫ਼ਰ


ਮੇਰੇ ਹੌਸਲੇ ਹੁਣ ਵੀ ਅਧੂਰੇ

ਤੂੰ ਹੁਣ ਵੀ ਤੁਰਨਾ ਨਾ ਸਮਝਿਆ ਜ਼ਰੂਰੀ



ਜ਼ਖ਼ਮ ਵੀ ਰਹਿਣਗੇ ਅਧੂਰੇ

ਤੇ ਨਜ਼ਮ ਵੀ ਰਹੇਗੀ ਅਧੂਰੀ।


ਕਲਮ ਦਾ ਕੀ ਕਸੂਰ

ਹਰ ਨਜ਼ਮ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ

ਹਰ ਜ਼ਖ਼ਮ ਭਰੇ ਜਾਣ ਇਹ ਗੱਲ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ

ਮੇਰੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਨਾ ਜਾਣ

ਪੂਰੇ

ਤੂੰ ਵੀ ਜਾਣਦੀ ਹੈ

ਤੇਰੀ ਨਜ਼ਮ ਅਧੂਰੀ ਵੀ ਹੈ

ਪੂਰੀ


ਜ਼ਖ਼ਮ ਵੀ ਰਹਿਣਗੇ ਅਧੂਰੇ

ਤੇ ਨਜ਼ਮ ਵੀ ਰਹੇਗੀ ਅਧੂਰੀ।



-ਮੁਖਵੀਰ




ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਈ ਮੇਰੀ ਕਲਮ

ਤੇਰੀ ਅਧੂਰੀ ਨਜ਼ਮ

ਭਰ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਤੇਰੀ ਮਲ੍ਹਮ

ਮੇਰੇ ਡੂੰਘੇ ਜ਼ਖ਼ਮ

ਮੈਂ ਕਲਮ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ

ਤੇ

ਤੂੰ ਮਲ੍ਹਮ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ


ਜ਼ਖ਼ਮ ਵੀ ਰਹਿਣਗੇ ਅਧੂਰੇ

ਤੇ ਨਜ਼ਮ ਵੀ ਰਹੇਗੀ ਅਧੂਰੀ।


ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਲ ਨਾ ਸਕੀ

ਹੁੰਦੀ ਰਹੀ ਅਗਰ-ਮਗਰ

ਮੈਂ ਵੀ ਹੌਸਲਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕਿਆ

ਅਧੂਰਾ ਰਿਹਾ ਸਫ਼ਰ


ਮੇਰੇ ਹੌਸਲੇ ਹੁਣ ਵੀ ਅਧੂਰੇ

ਤੂੰ ਹੁਣ ਵੀ ਤੁਰਨਾ ਨਾ ਸਮਝਿਆ ਜ਼ਰੂਰੀ



ਜ਼ਖ਼ਮ ਵੀ ਰਹਿਣਗੇ ਅਧੂਰੇ

ਤੇ ਨਜ਼ਮ ਵੀ ਰਹੇਗੀ ਅਧੂਰੀ।


ਕਲਮ ਦਾ ਕੀ ਕਸੂਰ

ਹਰ ਨਜ਼ਮ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ

ਹਰ ਜ਼ਖ਼ਮ ਭਰੇ ਜਾਣ ਇਹ ਗੱਲ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ

ਮੇਰੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਨਾ ਜਾਣ

ਪੂਰੇ

ਤੂੰ ਵੀ ਜਾਣਦੀ ਹੈ

ਤੇਰੀ ਨਜ਼ਮ ਅਧੂਰੀ ਵੀ ਹੈ

ਪੂਰੀ


ਜ਼ਖ਼ਮ ਵੀ ਰਹਿਣਗੇ ਅਧੂਰੇ

ਤੇ ਨਜ਼ਮ ਵੀ ਰਹੇਗੀ ਅਧੂਰੀ।



-ਮੁਖਵੀਰ


پوری نہیں کر پائی میری قلم

تیری ادھوری نظم

بھر نہیں پائی تیری ملھم

میرے ڈونگھے زخم

میں قلم بدل نہیں سکدا

تے

توں ملھم بدل نہیں سکدی


زخم وی رہنگے ادھورے

تے نظم وی رہیگی ادھوری۔


توں میرے نال چل نہ سکی

ہندی رہی اگر-مگر

میں وی حوصلہ نہ کر سکیا

ادھورا رہا سفر


میرے حوصلے ہن وی ادھورے

توں ہن وی ترنا نہ سمجھیا ضروری



زخم وی رہنگے ادھورے

تے نظم وی رہیگی ادھوری۔


قلم دا کی قصور

ہر نظم پوری نہیں ہندی

ہر زخم بھرے جان ایہہ گلّ وی ضروری نہیں ہندی

میں تاں کہندا ہاں

میرے زخم نہ جان

پورے

توں وی جاندی ہے

تیری نظم ادھوری وی ہے

پوری


زخم وی رہنگے ادھورے

تے نظم وی رہیگی ادھوری۔



-مکھویر